Historia śnieżnych butów
R
akiety śnieżne to rodzaj obuwia/ przyrządu do chodzenia po śniegu. Zasada ich działania jest prosta. Rakiety bowiem rozkładają ciężar osoby na większej powierzchni niż sam but, dzięki czemu osoba wyposażona w rakiety nie zapada się całkowicie w śniegu.Tradycyjne rakiety śnieżne, nazywane butami śnieżnymi miały drewniany szkielet i membranę ze skórzanych pasków. Dziś niektórzy producenci rakiet śnieżnych wykorzystują tą samą budowę, jednak drewno i skórę zastąpiły lekkie stopy metali oraz tkaniny syntetyczne. W nowoczesnych rakietach śnieżnych równie ważna, jak dystrybucja wagi w stosunku do podłoża, jest wygoda ich noszenia oraz łatwość w manewrowaniu. Projektuje się je także pamiętając o tym, by nie „zbierały” śniegu wykorzystując ożebrowaną/kratową konstrukcję pod piętą, przez którą wykrusza się śnieg, a która daje możliwość unieruchomienia pięty w razie potrzeby.
KONTAKT
Historia rakiet śnieżnychPochodzenie rakiet śnieżnych i pierwsze śnieżne buty
Zanim powstały pierwsze „śnieżne buty” stworzone przez człowieka, natura już dawno znalazła sposób na radzenie sobie w głębokim śniegu. Niektóre zwierzęta jak np. zając amerykański, ewoluowały tak, aby przerośniętymi stopami szybko poruszać się w głębokim śniegu.
Pochodzenie i wiek powstania pierwszych „śnieżnych butów” nie są do końca znane. Kolebką tego wynalazku jest prawdopodobnie Azja Mniejsza. Historycy nie są także zgodni co do czasu powstania pierwszych „śnieżnych butów”. Szacuje się, że pierwsze mogły służyć ludziom już od 4000 do 6000 lat temu.
Brytyjski archeolog Jacqui Wood wysunął hipotezę mówiącą o tym, że „Otzi”, słynna mumia zwana człowiekiem lodu sprzed 3000 lat mogła w chwili śmierci posiadać przy sobie rakiety śnieżne. Znaleziony przy mumii drewniany stelaż, interpretowany jako konstrukcja prymitywnego plecaka, może być w rzeczywistości najstarszą znaną ludzkości rakietą śnieżną.
Geograf grecki Stabron, już w I wieku naszej ery pisał o mieszkańcach Kaukazu, którzy przyczepiali do swych stóp płaskie fragmenty zwierzęcych skór. Z kolei Ormianie zamiast skór używali drewnianych płaskich okrągłych bloków, by radzić sobie w głębokim śniegiem.
Jednak pochodzenie tradycyjnego buta śnieżnego, o kształcie takim, jak znamy dzisiaj, związany jest jednak z rdzenną ludnością Ameryki Północnej, w szczególności ludami takimi jak Huron, Cree i innymi.
Francuski podróżnik, odkrywca, kolonizator Kanady Samuel de Champlain pisał w swoich dziennikach podróżniczych odnosząc się do Ludu Huron:
„Zimą, gdy śniegu jest dużo, Oni (Indianie) robią sobie pewien rodzaj zimowych budów, które są trzy lub czterokrotnie większe niż te we Francji, potem przywiązują je sobie do stopy i w ten sposób chodzą po śniegu nie zapadając się weń. W przeciwnym wypadku nie mogliby polować ani przemieszczać się z jednego miejsca na drugie.”
Już na samym początku, dwie grupy pionierów chodzenia na rakietach śnieżnych rozeszły się w różnych kierunkach, ustanawiając wzorce rakiet, które można zobaczyć jeszcze dzisiaj. Jedna grupa porzuciła śnieżne buty migrując na północ do Skandynawii, przekształcając znacząco rakiety dała początek narciarstwu biegowemu. Z kolei druga grypa ruszyła na północny wschód, w końcu przekraczając Cieśninę Beringa do Ameryki Północnej.
źródło: wikipedia.pl Tłumaczenie: Anna Buk
POLECAMY TAKŻE:
MAPA WYPOŻYCZALNI
