Rakiety śnieżne to rodzaj obuwia/ przyrządu do chodzenia po śniegu. Zasada ich działania jest prosta. Rakiety bowiem rozkładają ciężar osoby na większej powierzchni niż sam but, dzięki czemu osoba wyposażona w rakiety nie zapada się całkowicie w śniegu.Tradycyjne rakiety śnieżne, nazywane butami śnieżnymi miały drewniany szkielet i membranę ze skórzanych pasków. Dziś niektórzy producenci rakiet śnieżnych wykorzystują tą samą budowę, jednak drewno i skórę zastąpiły lekkie stopy metali oraz tkaniny syntetyczne. W nowoczesnych rakietach śnieżnych równie ważna, jak dystrybucja wagi w stosunku do podłoża, jest wygoda ich noszenia oraz łatwość w manewrowaniu. Projektuje się je także pamiętając o tym, by nie ?zbierały? śniegu wykorzystując ożebrowaną/kratową konstrukcję pod piętą, przez którą wykrusza się śnieg, a która daje możliwość unieruchomienia pięty w razie potrzeby. Rakiety śnieżne były powoli przyjmowane i stosowane przez Europejczyków, na terenach, które obecnie leżą w granicach Kanady i Stanów Zjednoczonych, początkowo przez francuskich podróżników i gońców leśnych. Miało to miejsce na długo przed pojawieniem się brytyjskich osadników. Jak podaje Encyklopedia Britannica, francuskimi podróżnikami byli głównie XVIII i XIX-wieczni mieszkańcy francuskojęzycznej części Kanady zajmujący się handlem futrami, którzy badali wodne granice państw pływając kajakami. Dużo lepsze umiejętności Francuzów w poruszaniu się w butach śnieżnych, prawie zmieniły przebieg wojny francusko-indiańskiej na ich korzyść, podczas bitwy zwanej Bitwą na rakietach śnieżnych. Rakiety śnieżne w kształcie łzy, noszone przez drwali miały około metr długości i były proporcjonalnie szerokie, z kolei buty śnieżne tropicieli były długie na ponad 1,5 metra i bardzo wąskie. Typowa forma butów śnieżnych przypomina kształtem rakietę tenisową i rzeczywiście w języku francuskim rakiety śnieżne występują pod nazwą ?raquette de neige? czyli rakieta śnieżna, na śnieg. Taka forma butów śnieżnych została skopiowana przez kanadyjskie kluby rakiet śnieżnych pod koniec XVIII wieku. Kluby, które założone zostały w celach wojskowych, stały się pierwszymi użytkownikami rakiet śnieżnych wykorzystywanych do celów stricte rekreacyjnych. Kluby rakiet śnieżnych, takie jak chociażby Montrealski Klub Rakiet Śnieżnych, zmieniły nieco kształt rakiet w kształcie łzy, skracając je do niecałych 100 cm długości oraz 34-46 cm szerokość. Nowy wzór rakiet był lekko podniesiony w okolicach palców oraz zakończony czymś w rodzaju ogona. To uczyniło rakiety bardzo lekkimi, co przydawało się w trakcie wyścigów, a jednocześnie mocnymi i wytrzymały, co było bardzo istotne w trakcie polowań i wędrówek w celach rekreacyjnych. Zastosowany kształt ogona powodował, że buty trzymały się prosto podczas chodzenia. Z kolei inny wariant rakiet, tzw. rakiety w kształcie niedźwiedziej łapy, są na końcu zaokrąglone (w przeciwieństwie do szpiczastego zakończenia w przypadku rakiet w kształcie łzy). Choć wielu wczesnych entuzjastów uznało, że na tych rakietach trudniej jest się uczyć poruszać, gdyż były grubsze w środku i raczej nieporęczne, mają jednak tę zaletę, że łatwiej je spakować i w sposób zwinny używać w ciasnych przestrzeniach. Dwie formy tradycyjnych rakiet w kształcie niedźwiedzich łap były stale rozwijane; powstała wschodnia wersja używana przez „zbieraczy żywicy” składająca się z owalnej ramy z drewnianym krzyżowym wzmocnieniem oraz zachodnia wersja z lekko zaokrągloną trójkątną ramą i bez drewnianych elementów usztywniających. Tradycyjne rakiety są wykonane z jednego kawałka twardego drewna, zazwyczaj jesionu amerykańskiego, wygiętego niemal w okrąg i spiętego na końcach ze sobą, natomiast w środkowej części konstrukcja wsparta jest na lekkich poprzecznych belkach. Przestrzeń pomiędzy drewnianą ramą jest wypełniona cienkimi paskami z oprawionej skóry karibu (grenlandzki renifer), które tworzą coś w rodzaju sieci, pozostawiając jedynie otwór na buty w okolicach palców. Rakiety śnieżne były przymocowywane do indiańskich mokasynów za pomocą skórzanych rzemyków, a czasami klamrami. Takie rakiety śnieżne są nadal wytwarzane i sprzedawane przez rdzenną ludność. źródło: wikipedia.pl Tłumaczenie: Anna Buk Kaucja jest pobierana przy wypożyczeniu, zwracana przy zwrocie rakiet. Kaucja może Jeśli wypożyczasz na dłużej niż 4 doby, jeden dzień jest gratis!
Historia śnieżnych butów
Wykorzystanie przez Europejczyków
Jednak Brytyjczycy bardzo szybko się uczyli. Słownik Oxford English Dictionary podaje, że termin rakiety śnieżne był używany przez Anglików już w 1674. Szesnaście lat później, po francusko-indiańskim najeździe na brytyjskich osadników w pobliżu dzisiejszej miejscowości Schenectady w stanie Nowy Jork, Brytyjczycy użyli swoich własnych rakiet śnieżnych i ścigali napastników niemal 80 km, ostatecznie odzyskując porwanych ludzi i skradzione przez najeźdźców dobra.Pochodzenie rakiet śnieżnych i pierwsze śnieżne buty
Rakiety śnieżne rdzennej ludności północnoamerykańskiej
Wykorzystanie przez Europejczyków
Czasy współczesne
Powstanie zachodniego modelu rakiet śnieżnych
Wypożyczalnia
WYPOŻYCZENIE RAKIET
15 zł / komplet
KAUCJA ZWROTNA
50 zł / komplet
RABAT
15zł/doba
UWAGA!! Kontakt telefoniczny tylko w godzinach pracy biura 9:00-17:00
Po wcześniejszym umówieniu się odbiór rakiet jest możliwy 24/h na dobę.
Wypożyczalnia GŁÓWNA
ZAGÓRZ ul. Bieszczadzka 5, ZAGÓRZ (9:00-17:00)
ZAGÓRZ ul Krucza 79 (17:00-9:00)
Do wypożyczania jest potrzebny przynajmniej jeden dowód tożsamości ze zdjęciem!
Działamy od 2009 roku! Prowadzimy zarejestrowaną działalność gospodarczą, wystawiamy rachunki! JESTEŚMY JEDNĄ Z NAJWIĘKSZYCH WYPOŻYCZALNI RAKIET ŚNIEŻNYCH W POLSCE!!! Możemy obsłużyć nawet 50-osobową wycieczkę!
POLECAMY TAKŻE:
WYCIĄGI W BIESZCZADACH Krótki kurs poruszania się w głębokim śniegu przy pomocy rakiet.
WYCIECZKI ZIMOWE” Opis typów rakiet śnieżnych wykorzystywanych współcześnie.
INTEGRACJA W BIESZCZADACH Od śnieżnych butów do rakiet śnieżnych – czyli jak to się zaczęło.
[/container]